Plany gospodarki niskoemisyjnej (PGN) mają przyczynić się do osiągnięcia celów w zakresie zmniejszenia emisji CO2, zwiększenia udziału energii pochodzącej z źródeł odnawialnych, zmniejszenia zużycia energii finalnej, jak również określają konkretne działania, które władze lokalne i ewentualnie sektory prywatne podejmą, aby osiągnąć te cele do 2020 roku.

Plany gospodarki niskoemisyjnej powinny obejmować cały obszar geograficzny, zarządzany przez władze lokalne oraz zawierać działania niskoemisyjne i efektywnie wykorzystujące zasoby, w tym poprawę efektywności energetycznej oraz wykorzystanie lokalnego potencjału OZE. Priorytetem Planu Gospodarki Niskoemisyjnej powinno być ograniczenie końcowego zużycia energii przez podmioty zlokalizowane na terenie objętym planem.

PGN powinien swoim zakresem objąć obowiązkowo te sektory gospodarki, w których władze lokalne mają wpływ na zużycie energii, tj. w sektorze budynków użyteczności publicznej i komunalnym budownictwie mieszkaniowym, infrastrukturę techniczną, w tym oświetlenie uliczne, system ciepłowniczy oraz transport.

PGN jest dokumentem kompleksowym - oprócz działań w sektorze publicznym, powinien w jak najszerszy sposób objąć sektor prywatny, tj. współuczestnictwo podmiotów lokalnych, będących producentami lub odbiorcami energii finalnej, w tym spółdzielnie i wspólnoty mieszkaniowe, handel, usługi i przemysł, jak również transport.

W celu osiągnięcia prawidłowego opracowania, a następnie realizacji Planu Gospodarki Niskoemisyjnej, konieczne jest zapewnienie odpowiedniego wsparcia na najwyższym poziomie politycznym. Wyrazem tego wsparcia jest m.in. zatwierdzenie PGN do wdrażania, w formie uchwały podjętej przez Radę Gminy.

Władze lokalne powinny również zapewnić zasoby kadrowe do obsługi PGN.

W prace nad Planem powinna w jak najszerszym stopniu zostać zaangażowana społeczność lokalna. PGN powinien zawierać opis działań  promujących i edukacyjnych  lokalną społeczność celem  zmiany postaw konsumpcyjnych końcowych użytkowników energii.

Zadaniem PGN jest  również poprawa jakości powietrza na obszarach, dla których zgodnie z ustawą Prawo Ochrony Środowiska zostały opracowane programy ochrony powietrza (POP) oraz plany działań krótkoterminowych (PDK) - z uwagi na występujące na tych obszarach  przekroczenia dopuszczalnych i docelowych poziomów stężeń zanieczyszczeń w powietrzu (w tym.in: pyłów PM 10; PM 2,5; SO2; NOx, benzo-α-pirenu).

W PGN powinny zostać określone wskaźniki, które umożliwią monitorowanie wyników w zakresie wdrożonych działań, jak i zmniejszenia emisji CO2 w odniesieniu do ustalonego przez władze lokalne roku bazowego (możliwego do inwentaryzacji).

Przedstawione w PGN działania, na które ma wpływ samorząd lokalny (gmina, związek gmin, stowarzyszenie), muszą znaleźć odzwierciedlenie w zapisach Wieloletniej Prognozy Finansowej (WPF). Wdrożenie przez Gminę wieloletniego planowania finansowego (i inwestycyjnego) niesie ze sobą korzyści zarówno dla samego samorządu, jak i dla mieszkańców. Spójna i kompleksowa strategia wieloletnia może przyczynić się do stałego rozwoju danego obszaru i podwyższenia stopy życiowej jego mieszkańców. Warunkiem powodzenia jest jednak szczegółowe ( w okresie 3-5 lat) planowanie możliwych do realizacji działań inwestycyjnych oraz prognoza ujmująca kilkunastoletni horyzont czasowy.